رنگ بدن در شته های بدون بال معمولا زرد و یا سبز تیره و طول آن 1.2-2.2 میلیمتر است ، فرم های بالدار به رنگ سبز تا سبز تیره با شاخکهای کوتاه و به اندازه طول بدن است . کورنیکولها ( دو زائده لوله ای شکل در انتهای سمت راست و چپ بدن ) سیاه رنگ است که طول آن در شته های بی بال دو برابر بالدارها می باشد . در قسمت های شکمی ، جانبی حشره لکه های رنگی دیده می شود
مراحل زیستی آفت :
تخم
شته های موسس بدون بال
ماده های زنده زا و بی بال
شته های مهاجر
آنهایی که میزبان دوم دارند روی میزبان دوم مهاجرت می نمایند.
ماده های دختر زا
شته های سکسوپار
شته های نر و ماده جنسی که پس از جفتگیری تخم زمستانگذران را تولید می کنند.
آنهایی هم که تک میزبانه هستند روی همان میزبان انتشار پیدا می کنند.
نحوه خسارت و نحوه تغذیه آفت :
شته ها روي اندام هاي مختلف گياهي فعاليت كرده و با فرو بردن خرطوم خود شيره گياهان را مكيده و از آن تغذيه مي كنند. در نتيجه گياه ضعيف شده و عوارضي مانند پيچيدگي برگ ، ريزش گل و ميوه و يا زردي برگها ظاهر مي شود
خسارت شته ها به چهار شکل است:
تغذیه از شیره نباتی و ضعف گیاه
ترشح عسلک و عدم کیفیت محصول گال و پیچیدگی که روی رشد گیاه تاثیر می گذارد ناقل بیماری های گیاهی
Previous
Next
علل و شرایط مساعد طغیان آفت :
با مساعد شدن شرایط آب و هوایی ( خنک شدن هوا و بالا رفتن رطوبت ) -که این شرایط از مرداد ماه تا اواخر پائیز در نواحی عمده کشور می باشد- جمعیت آفت بالا می رود و در صورت عدم کنترل در اثر تغذیه بالا می تواند باعث خشک شدن بوته شود
گیاهان مورد حمله و ترجیح غذایی آفت :
یکی از مهمترین آفات کدوئیان بویژه خیار بوده و بیش از 100 میزبان شناخته شده دارد یعنی آفتی پلی فاژ و دارای میزبانهای زیادی از خانواده های کدوئیان و پنیرکیان از جمله پنبه است
روشهای پیشگیری و درمانی آفت :
زراعی :
استفاده از ارقام متحمل ( ارقامی که دارای برگهای کرکدار ، پهن و … باشند ) از بین بردن علفهای هرز پیرامون که محل زمستانگذرانی ماده های بی بال هستند.
مکانیکی :
استفاده از تله های رنگی خصوصا تله های زرد رنگ برای شکار حشرات بالدار و پوره ها
شیمیایی :
استفاده از سموم شیمیایی کارا و موثر با در نظر گرفتن دوره کارنس بدلیل مصرف تازه خوری این محصولات از اهمیت بالایی برخودار می باشد ، لذا زمانیکه بوته در وضعیت باردهی می باشد رعایت این نکات خیلی مهم است.
مهمترین سموم مناسب برای کنترل شته ها با میزان مصرف آنها:
ددواپ با نسبت 1.5-2 در هزار
پیریمور به میزان 0.5-0.7 کیلو گرم در هکتار وقتی اندکس سطح برگ یک باشد
هوستاکوئیک به میزان 1 لیتر در هکتار وقتی اندکس سطح برگ یک باشد
چس به میزان 1 کیلو گرم در هکتار وقتی اندکس سطح برگ یک باشد
کنفیدور به میزان 0.25 لیتر در هکتار وقتی اندکس سطح برگ یک باشد
قارچ ناتورالیس – ال 0.750 لیتر در هکتار وقتی اندکس سطح برگ یک باشد
بیولوژیکی:
کفشدوزکها
بالتوریها
مگسهای خانواده سیرفیده
سن های مختلف
زنبورهای مختلف
از جمله دشمنان طبیعی شته ها هستندکه در صورت قطع سمپاشی های غیر ضروری می توانند جمعیت شته ها را کنترل نمایند.