کشت های گلخانه ای معمولا در دو نوع بستر خاکی و هیدروپونیک بشرح ذیل صورت میگیرد :

بستر خاکی :

در روش خاکی همانطور که مشخص است، بستری که گیاه در آن قرار می گیرد خاک زراعی بوده و گیاه مواد غذایی مورد نیاز خود را از خاک دریافت میکند. خاک همان طور که مواد غذایی گیاه را تامین میکند، می تواند ناقل انواع بیماری ها و آفات و همچنین بذر انواع علف های هرز باشد. خاک دارای کیفیت مناسب می بایست دارای pH و EC متناسب، زهکش مناسب، بافت مناسب، عدم وجود بیماری ها مانند نماتد، ضریب تبادل کاتیونی مناسب CEC در حد قابل قبول باشد که بهتر است پیش از کشت کلیه موارد خاک مورد آنالیز و بررسی قرار گیرد .

بستر هیدروپونیک :

خاک در همه مناطق شرایط مناسب را ندارد، بنابراین برای رفع این محدودیت از بسترهای کشت بدون خاک (هیدروپونیک) استفاده می شود. کشت در بسترهای بدون خاک به معنی پرورش گیاه بدون استفاده از خاک (Soil) می باشد. در کل کشتی را که در آن از خاک استفاده نمیشود، “هیدروپونیک”می نامند. مشکلاتی مانند ساختمان نامناسب خاک، زهکش ضعیف، بذور علف های هرز در خاک، پاتوژن های خاکزی و غیره در این نوع کشت دیگر عامل محدود کننده محسوب نمی شوند.

مزایای کشت هیدروپونیک عبارتند از : 

افزایش عملکرد در واحد سطح، استفاده حداکثری از سطح مورد کشت، حذف آفات و امراض و قارچ ها در پی حذف خاک از بستر کشت ، حذف تمامی علف های هرز ، صرفه جویی قابل توجه در نیروی کار به دلیل عدم نیاز به عملیات زراعی آماده سازی خاک قبل از کشت و همچنین وجین و استفاده از سموم. ، صرفه جویی در مصرف آب و مواد غذایی و در نتیجه صرفه جویی در هزینه ها، آلودگی کمتر محیط زیست در اثر باز چرخش مواد غذایی و کودها در سیستم .

در روش هیدروپونیک گیاهان در بسترهایی مانند:

 پرلیت، کوکوپیت، پیت ماس، پشم سنگ و … رشد کرده و مواد غذایی به صورت محلول در آب در اختیار گیاه قرار میگیرد.